گزارش وزارت اطلاعات ایران از مسمومیت زنجیره‌ای دانش‌آموزان: بمبک بدبو، بازیگوشی، تمارض و فیلمبرداری با هدف آشوب

وزارت اطلاعات ایران با انتشار بیانیه‌ای ارزیابی خود از مسمومیت زنجیره‌ای دانش‌آموزان، عمدتا در مدارس دخترانه را منتشر کرده و می‌گوید این موارد به چند دسته استفاده از «بمبک بدبو» برای شوخی، شیطنت و بازیگوشی دانش‌آموزان، «تمارض» برای فرار از مدرسه و همچنین ایجاد مسمومیت با هدف فیلمبرداری از اعتراضات پیامد مسمومیت تقسیم می‌شوند.

بیانیه وزارت اطلاعات می‌گوید «موضوع مسمومیت‌های ادعایی» جدی است و حکومت با سخت‌گیری با «عوامل دامن زننده» به آن برخورد خواهد کرد.

وزارت اطلاعات ایران می‌گوید بنا به آزمایش‌های انجام شده، از میان تمام موارد مسمومیت، «هیچ‌گونه ماده سمی که قابلیت ایجاد مسمومیت را دارا باشد، مشاهده نشد.»

این وزارتخانه موارد مسمومیت را به پنج دسته تقسیم کرده است:

بمبک بدبو: «این عامل که در بازار و به‌ویژه در سکو‌های خرید و فروش اینترنتی به فراوانی وجود داشت، پس از استعمال در محیط‌ها موجب پراکندن بوی نامطبوعی می‌شود و معمولاً برای شوخی و تفریح‌های ناسالم و نامتعارف مورد بهره‌برداری قرار می‌گرفت.»

اسپری اشک‌آور و گاز فلفل: «به قصد شیطنت، بازیگوشی، دیگرآزاری و تعطیل نمودن کلاس‌ها»

هراس ناشی از وجود عاملِ بودار در محیط اطراف: «از جمله مصادیقِ کشف شده که موجب گزارش به اورژانس، آتش‌نشانی، پلیس و حتی انتقال به درمانگاه شده عبارتند از: پرکردن گاز خودرو با روش‌های دستی و غیراستاندارد، قطع و وصل گاز شهری و نشتی مقداری گاز در محیط، آتش زدن ضایعات در زمین کنار مدرسه و انتشار دود در حیاط آن، استفاده از حشره‌کش»

اهداف ضدامنیتی: «یک یا تعدادی از شیوه‌های پیش‌گفته با هدفِ ایجاد ناامنی یا دامن‌زدن به انگاره‌ی ضعف امنیت در کشور، ایجاد التهاب و آشوب و اعتراض به‌منظور فیلم‌برداری و انعکاس به شبکه‌های فارسی زبان معاند و یا با هدف ایجاد تجمع در مقابل آموزشگاه‌ها صورت گرفته است. عوامل این قبیل موارد غالباً بازداشت و تحویل مرجع قضایی شدند.»

هراس جمعی: «مدتی پس از آغاز رویداد‌های ماه‌های گذشته در مدارس کشور، تعدادی از حاذق‌ترین پزشکان و روان‌شناسان ایرانی، فرضیه‌ی هراسِ جمعی را مطرح نمودند. بررسی‌های دقیق میدانی، آزمایشگاهی و معاینات بالینی صحت این فرضیه را برای تعداد قابل توجهی از مدارس اثبات نمود.» 

«شما که عشقتان زندگی است»

دو یادداشت تصویری که مژگان افتخاری، مادر ژینا درباره او منتشر کرده است: اولی (سمت راست) مربوط به روز بازداشت و دومی در آستانه نوروز نوشته شده است

روزی که تصاویر مهسا امینی در بازداشت گشت ارشاد در خیابان وزرای تهران منتشر شد، بسیاری حیرت کرده بودند که او با مانتویی گشاد و بلند و روسری که بر سر دارد، اصلا چرا بازداشت شده است.

حکومت اصرار داشت که او بیماری داشته و در گشت ارشاد برایش اتفاقی نیفتاده است. اما دوربین‌‌های داخل ماشین گشت ارشاد چه چیزی را ثبت کرده بودند که هیچ‌گاه منتشر نشد؟

در شبکه‌های اجتماعی بعضی نوشتند «مهسا می‌توانست دختر من باشد»، «مهسا می‌توانست هر دختری باشد که دارد در خیابان راهش را می‌رود».

مرگ مهسا امینی تلنگری بود به جامعه عمدتا جوان ایران که خود را در او می‌دیدند؛ زنانی که برای زنده ماندن باید خود را نفی کنند. برای حفظ شغل، اخراج نشدن، گرفتن گذرنامه و حتی برای آنکه از بقالی سر کوچه ماست بخرند که روی دیوارش نوشته شده «از پذیرفتن زنان بدحجاب معذوریم». زنانی که ارزششان به یک پارچه بر روی سر کاسته شده‌ است.

آذر نفیسی، نویسنده و استاد سابق دانشگاه جان هاپکینز در آمریکا، می‌گوید: «جمهوری اسلامی با روی کار آمدنش هویت تاریخی و فرهنگی و اجتماعی افراد را از آنها گرفت و کاری که مهسا و شعار زن، زندگی‌‌، آزادی کرد، تلاش برای بازپس‌گیری هویت از دست رفته است.»

به تعبیر او مهسا امینی که از کردستان برای گردش به تهران آمده بود، تبدیل به نمادی شد که گرچه به مرگ رسید، اما «ارثیه‌اش برای ما زندگی بود».