فرهنگی و نشریات به سختی منعکس است.
حکم یک سال است که مانده، برای دو خبرنگار جوان که گامی از قانون و اصول روزنامه‌نگاری عدول نکرده‌اند، به این جا رسیده است. کم کم صدای نسلی بلند می‌شود که در میانه تصمیم‌اند، یا مهاجرت یا تحمل بی‌قانونی و درد. هدیه این هفته به محیط هنر و فرهنگ و اندیشه.
ترس حاکم از میدان‌های ورزش، سالن‌های تئاتر، کنسرت، سالن تاریک سینماست، گاه فریاد است و گاه زمزمه. باز فریاد و فغان از قتل داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر، ادامه تردیدهاست و روایت‌ها گونه‌گون است. و مرگ دو هنرمند همین دوران.
برگزیده‌ها
اثر غلامرضا خدابنده‌لو، در گالری گلستان
عباس عبدی این هفته نوشت: «قانون مهم‌ترین هنجار اجتماعی است، سنت و عرف و عادت و اخلاق نیز هنجار هستند. ولی همان طور که سنت‌ها به علل اجبارهای محیطی و ضرورت‌های روز، تغییر می‌کنند، و با مقتضیات روز سازگار می‌‌شوند، قانون نیز همین وضع را دارد. در واقع قانون بازتاب خواست عمومی است که به هنجارهای اجتماعی تبدیل می‌شود. اگر این خواست و پذیرش عمومی (به طور نسبی) نباشد، قانون نیز رعایت نخواهد شد.»
به نوشته این جامعه‌شناس و روزنامه‌نگار: «فراتر از این باید تاکید کرد که تطبیق قانون با خواست عمومی فقط یکی از ویژگی‌های قانون است. عملی بودن اجرای آن نیز اهمیت دارد. به علاوه باید مرز میان گناه و اخلاق را با قانون نیز رعایت کرد.»
