مجله تایم نرگس محمدی، فعال مدنی و برنده جایزه نوبل صلح که سال‌هاست در ایران زندانی است را بعنوان یکی از ۱۰۰ چهره تاثیرگذار جهان در سال ۲۰۲۴ معرفی کرد.
«تایم ۱۰۰» فهرستی است که مجله تایم طی ۲۵ سال گذشته منتشر کرده و در آن شخصیت‌های تاثیرگذار جهان را معرفی می‌کند.
قرار گرفتن نام خانم محمدی در فهرست ۱۰۰ چهره تاثیرگذار تایم، روز چهارشنبه- ۱۷ آوریل -در حالی اعلام شد که در داخل ایران دور جدیدی از خشونت حکومتی علیه زنان آغاز شده و طی چند روز گذشته اخبار متعددی از تلاش ماموران حکومتی برای دستگیری یا متوقف کردن زنانی که در برابر حجاب اجباری مقاومت می‌کنند، منتشر شده است.
خانم محمدی سال گذشته به علت فعالیت‌های حقوق بشری خود از سوی کمیته نوبل به عنوان برنده نوبل صلح ۲۰۲۳ معرفی شد.
با این حال، او که سال‌هاست به علت مخالفت خود با حکومت در ایران بارها به زندان رفته، نتوانست برای دریافت جایزه خود حاضر شود و همسر و فرزندانش نوبل صلح را به نیابت او دریافت کردند.
در دو دهه گذشته اخبار مرتبط به زندگی شخصی و سیاسی نرگس محمدی بارها مورد توجه افکار عمومی و رسانه‌ها قرار گرفته است؛ از درخواست تغییر حکومت تا ضرب و شتم در زندان و فلج موقت و مصائب مربوط به کودکان دوقلویش.
نام نرگس محمدی به مرور به عنوان یکی از صریح‌ترین منتقدان حکومت ایران جا افتاد.
پیش از آن اما حکومت او را به خاطر نظارت بر وضعیت حقوق بشر در ایران تحت فشار قرار داده بود.
توضیح تصویر،«تایم ۱۰۰» فهرستی است که مجله تایم نخستین بار در سال ۱۹۹۹ منتشر کرد
نرگس محمدی در سال ۱۳۸۹ در مقام نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر بازداشت شد. از آن زمان او بارها دستکیر شده است.
او در دو دهه گذشته دست‌کم پنج بار بازداشت شده و در آخرین محاکمه به ۱۶ سال زندان محکوم شد.
از زمان کشته شدن مهسا امینی در بازداشتگاه گشت ارشاد در شهریور ۱۴۰۱ ، پایان دادن به حجاب اجباری به یکی از خواسته‌های مهم معترضان ایرانی در اعتراضات زن، زندگی، آزادی تبدیل شد.
نرگس محمدی هم با انتشار بیانیه‌ها و مصاحبه‌ها از این حق زنان دفاع کرد و آن را در راستای مبارزه با جمهوری اسلامی خوانده است.
او در پیامی از زندان، سالگرد کشته شدن مهسا امینی در ۲۵ شهریور را تداوم «جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی» خواند و گفت که حکومت جمهوری اسلامی در «حضیض ذلت» و «پیروزی نهایی قطعی است».
خانم محمدی در یادداشتی نوشت: «یک سال گذشت. کشتار و اعدام جوانان در خیابان و زندان و بازداشت و شکنجه و حبس زنان و مردان گرچه ملتی را به اندوه نشانده، اما حکومت را با فلاکت، انزجار، و تزلزل هراس‌آلودی مواجه کرده است.»
