پرونده مرگ ۳۶ نفر در کمپ ترک اعتیاد لنگرود با دستگیری فردی که گفته می‌شود پیشتر در همین کمپ بستری بوده وارد مرحله تازه‌ای شده است. مقامات قضایی و انتظامی ایران بدون اشاره به نام، عامل وقوع حریق و مرگ این ۳۶ تن را «فردی ۲۸ ساله» معرفی کردند. به گفته مسئولان ایران «این فرد دو هفته قبل از آتش سوزی آنجا را ترک کرده بود». با این وضع آنچه در لنگرود روی داد به سرعت از کانون توجه خارج شد.
مرگ افراد معتاد در کمپ‌های ترک اعتیاد کمتر به صدر اخبار آمده مگر در مواردی نظیر مرگ محسن قاسمی که روزگاری کشتی‌گیر فرنگی‌کار ایران و دارنده مدال طلای بازی‌های آسیایی و جام جهانی کشتی بود. او در پی ابتلا به اعتیاد در یکی از کمپ‌های ترک اعتیاد بروجرد پذیرش شد و در سال ۱۳۹۸ در حالی که از ۲۶ نقطه بدنش دچار آسیب‌دیدگی شده بود به کما رفت. آقای قاسمی دو سال بعد در ۲۳ دی ۱۴۰۰ جان باخت. افراد معتاد دیگری نیز بوده‌اند که به سبب رفتار کارکنان مراکز ترک اعتیاد جان باخته‌اند اما خبر مرگ آنها توجه چندانی جلب نکرده است.
مرگ ۳۶ نفر در کمپ ترک اعتیاد «گام اول رهایی» لنگرود بار دیگر جای خالی نظارت و چگونگی عملکرد مراکز ترک اعتیاد را برجسته کرده و پرسش‌هایی درباره سیاست‌های جمهوری اسلامی ایران در قبال سرنوشت افراد معتاد مطرح کرده است.
کمپ‌های حادثه‌خیز
حریق در کمپ ترک اعتیاد لنگرود، خاطره آتش‌سوزی در کمپ شفق در جنوب تهران را در اذهان تداعی کرد گرچه در سایر حوادثی از این دست چنین رقمی از جان باختگان به ثبت نرسیده بود.
وقتی در سال ۱۳۹۲ کمپ ترک اعتیاد شفق در جنوب تهران تعطیل شد بحث‌هایی درباره چگونگی رفتار با معتادان در این مرکز مطرح شد. در دی همان سال احمد ربیع‌زاده، دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران تعطیلی این کمپ را «پای کار نیامدن وزارت بهداشت» توصیف کرد چرا که براساس ماده ۱۶ قانون مبارزه با مواد مخدر مسئولیت فعالیت کمپ‌های ترک اعتیاد اجباری مورد اشاره در آن متوجه این وزارتخانه است.
