به رغم ماه‌ها اعتراض‌های سراسری در ایران که در آن مخالفت با «حجاب» به عنوان یک لباس تحمیلی برای زنان، یکی از مسایل کلیدی محسوب می‌شد، برخورد حاکمیت جمهوری اسلامی با مساله لباس نه تنها تغییری نکرده، بلکه در ادامه فعالیت‌های چند سال اخیر، اقدامات حکومت برای تبلیغ شکلی خاص از پوشش مورد نظرش، شدت نیز گرفته است.
علاوه بر برخورد پلیسی با مساله پوشش شهروندان در ایران که به طور کلی به «حجاب» و زنان محدود نیست، در هفت سال اخیر تلاش‌های مضاعفی برای تبلیغات و تولید مدهای لباس مورد نظر حکومت آغاز شده که روز به روز ابعاد تازه‌تری پیدا می‌کند.
این تلاش‌ها از سال ۱۳۸۵، در پی یکی از مصوبات مجلس شورای اسلامی ایران، در قالب «کارگروه ساماندهی مد و لباس»، زیر نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی، ساختاری سازماندهی‌شده و نهادینه به خود گرفت. اهداف این کارگروه شامل «ترغیب مردم به استفاده از پوشش اسلامی و پرهیز از انتخاب الگوهای غربی بیگانه با فعالیت‌هایی نظیر برگزاری جشنواره‌های پوشاک عفیفانه و پوشاک حجاب، نگارش دستورالعمل اجرایی صدور شناسه مد و لباس ایران (شیما) و...» اعلام شده است.
«سامانه شیما» با ایجاد تدریجی بانک اطلاعاتی جامع از همه لباس‌های تولیدی و وارداتی قانونی، بر چارچوب «شرعی» طرح لباس‌های تولیدی نظارت می‌کند و از ورود لباس‌های وارداتی «مغایر با ارزش‌های دینی و ملی» جلوگیری می‌کند.
بعد از اعتراضات اخیر به حجاب اجباری در ایران، این کارگروه نه تنها رویه‌های خود را تغییر نداد، بلکه با شدت بیشتری به پیگیری و تکمیل این سامانه پرداخت. در ۹ ماهی که از کشته شدن مهسا امینی و اعتراض‌های سراسری می‌گذرد، «کارگروه ساماندهی مد و لباس» به شکل مرتب در حال برپایی نمایشگاه‌های مد و لباس و همایش‌های تشریح «حجاب عفیفانه» در سراسر کشور است.
